Wedergeboorte - Dwalingen

De wijze van deze Goddelijke werking in ons moet niet nieuwsgierig nagespeurd worden, maar intussen moeten de dwalingen van de pelagianen of semipelagianen ernstig gemeden worden, alsook die van sommige sofisten, die óf stellen dat deze genade naar verdiensten gegeven wordt, of volgens de goede bewegingen van onze wil, óf gelijk zij spreken door morele aanrading alleen, en niet door reële werkingen, of ten slotte zo dat de krachtwerking van de Goddelijke werking afhangt van de wilsbeslissing van de natuurlijke mens. Al deze en dergelijke die eertijds in de Pelagianen en semipelagianen veroordeeld zijn, veroordelen wij ook, omdat ze onrecht doen aan de genade van God, en de mens die zichzelf onderscheidt enige stof tot roemen overlaten. Maar wij stellen met Augustinus, ‘dat genade geen genade is enigszins, als ze niet alleszins om niet is’, en dat de genade die in ons werkt en medewerkt in ons haar zekere uitwerking heeft, naar het voornemen van de ontfermende God, niet naar de beslissing van onze wil.