Dwaling: sacramenten Roomse leer

Nog veel dwazer tonen zich hier de roomsen als zij het getal van de sacramenten onder het Nieuwe Testament tot zeven brengen. Zij voegen bij de Doop en het Avondmaal ten onrechte nog vijf andere sacramenten: de confirmatie of het vormsel, de biecht of boetvaardigheid, de laatste zalving of het oliesel, de ordinatie of inwijding tot de kerkelijke bediening, en het huwelijk. Zij zijn het echter niet allen volkomen met elkaar eens over al deze sacramenten, ja, amper over één ervan. 

Zij maken zich ook waarlijk belachelijk in de algemene bewijzen voor de zeven sacramenten. Zij bevestigen die met:

1. Verschillende redenen, die ontleend zijn aan:

   1. De zeven dingen die tot het lichamelijke leven worden vereist:

      • Enerzijds, in de individuele mensen, zowel essentieel: de generatie, de groei en de voeding, als accidenteel: een geneesmiddel tegen ziekten en tegen de overblijfsels daarvan.

      • Anderzijds, in de samenleving: de voortplanting van het leven door de ouders, en de regering door de overheden. 

   2. Het zevental van de zonden: erfzonde, dadelijke zonde, overblijfselen, zwakheden, boosheid, begeerlijkheid en onwetendheid.

   3. De zevenderlei deugd: geloof, hoop, liefde, rechtvaardigheid, kloekmoedigheid, voorzichtigheid en matigheid. 

   4. De veelvuldige vermelding van het zevental in de Schrift, vooral in de oude reinigingen, ten aanzien van de offerdieren, dagen, besprengingen, wassingen, enz. 

   Weerlegging. Iedereen ziet gemakkelijk dat dit alles meer op ‘beuzelen’ dan op ‘bewijzen’ lijkt, vooral als men aanmerkt dat zij zelf onder het Oude Testament om deze redenen geen zeven sacramenten stellen, en dat zij deze dingen zelf meer voor ‘vergelijkingen’ dan voor ‘bewijzen achteraf’ willen houden. 

2. Het gezag van de kerk, sinds enkele eeuwen vanaf de tijd van Lombardus die de zeven sacramenten heeft vastgesteld op het Concilie van Florence en van Trente. 

   Weerlegging. Wij houden de kerk in het algemeen terecht voor feilbaar, en de roomse kerk sinds vele eeuwen in het bijzonder voor afvallig. Om deze reden bekommeren wij ons dus weinig om de roomse scholastici, en ook om die genoemde late concilies. Verder gaan de