Kerk - Triomferende

Hierom wordt de kerk onderscheiden in de triomferende en de strijdende kerk.

De triomferende kerk

Over de triomferende kerk wordt gesproken in diverse Schriftplaatsen (Hebr. 12:23; Openb. 7:14-16; Ef. 5:27). Daaronder verstaan wij niets anders dan dat gedeelte van de algemene kerk, dat in de hemel is en dat daar de voltooide gemeenschap met Christus deelachtig is geworden (1 Kor. 13:11,12). Tot haar behoren alle gelovigen die sinds het begin der wereld tot op deze dag zijn heengegaan, en haar getal wordt dagelijks vermeerderd doordat er tot aan de voleinding der eeuwen gelovigen bijkomen (Ef. 4:13). Wanneer men de onsterfelijkheid van de zielen vooronderstelt, die na de dood van de lichamen der gelovigen overgaan in het paradijs (Luk. 23:43; 2 Kor. 5:1; Filipp. 1:23); wanneer men bovendien vooronderstelt dat zij hun gemeenschap met God genieten en door die te genieten een onuitsprekelijke vreugde hebben, en dus gevoel hebben (Openb. 6:9-11; Luk. 16:25), dan kan het niet anders of men moet de waarheid van zulk een triomferende kerk erkennen. 

Men vraagt ten derde: wordt de algemene kerk nauwkeurig genoeg onderscheiden in een triomferende en een strijdende kerk?

Het gevoelen van verschillende partijen

De socinianen handelen verkeerd in het ene uiterste. Zij loochenen de triomferende kerk, omdat zij ontkennen dat de mens na zijn dood hetzij naar de ziel, hetzij naar het lichaam bestaat. 

Hoewel de wederdopers toestaan dat de ziel na de dood van het lichaam er nog is, toch stellen zij dat ze zonder enig gevoel van vreugde slaapt. Bijgevolg ontkennen zij met de socinianen dat ze in de hemel triomfeert. 

De pausgezinden daarentegen, omdat zij behalve de triomferenden in de hemel en de strijdenden op de aarde bovendien nog de lijdenden in het vagevuur verzinnen, handelen verkeerd in het andere uiterste. Zij onderscheiden de kerk in drie overeenkomstige delen.

Het gevoelen van de gereformeerden

De gereformeerden leren een triomferende kerk, omdat zij stellen dat na de dood van de vromen hun zielen niet alleen er nog zijn, maar ook vreugde in de hemel genieten. En omdat zij het vagevuur voor een ijdel verzinsel van de monniken houden, berusten zij, met uitsluiting van een in het vagevuur lijdende kerk, in een tweeërlei overgebleven lid [destrijdende en de triomferende kerk]. 

De gronden van het rechtzinnige gevoelen hebben wij tegen de socinianen en de mennonieten vermeld en verdedigd in boek 6, hoofdstuk 9, § 13 en 20, en tegen het vagevuur in hetzelfde hoofdstuk, § 21.