Heilig Avondmaal

Het tweede sacrament van voeding, dat onder het Nieuwe Testament plaatsheeft, is het Heilig Avondmaal. Het heeft zijn oorsprong ontvangen van de heilige plechtigheden van het pascha, dat nu door de in-de-plaats-stelling hiervan is afgeschaft. Daarom, wanneer de plechtigheden van het pascha goed opgemerkt worden (hiervoor kan men zich wenden tot Johann Buxtorf sr., Synagoga Judaica [De Joodse school], hoofdstuk 13), valt daardoor zeer veel licht op de omstandigheden van het Heilig Avondmaal. Bijvoorbeeld:

• Dat zij ‘aangelegen’ hebben, de een in de schoot van de ander (wat een teken was van rust en zekerheid), en niet gestaan hebben, zoals oudtijds in het eerste pascha. 

• Dat Christus ‘gezegend’ en ‘gedankt’ heeft, met onderscheid over het ‘brood’ en over de ‘drinkbeker’ (Mark. 14:22,23). 

• Dat gezegd wordt dat Hij de drinkbeker genomen heeft ‘na het Avondmaal’ (Luk. 22:20). 

• Dat Hij de ‘lofzang’ gezongen heeft (Matth. 26:30). 

• Dat de apostel (1 Kor. 11:26) de ‘verkondiging’ van de dood des Heeren (waarom de Joden hun pascha Haggada, ‘verklaring’ of ‘openbaarmaking’ noemden) voorschrijft. 

• Vooral ook: dat Hij ‘brood’ genomen heeft, wat bij de Joden al vanouds een gedachtenisteken was van hun verlossing uit Egypte. Dit brood heeft de Zoon van God geheiligd tot een gedachtenis van Zijn dood en van onze verlossing uit de geestelijke dienstbaarheid.