Aanneming tot kinderen

Het vijfde bestaat in het verschil van bediening van de zijde van de mensen. Want onder het Oude Testament werd niet alleen het onderhouden van de wet van de zeden vereist, maar ook werd ‘de erfgenaam als een kind dat niets verschilde van een slaaf’, onder de dienstbaarheid van de bedeling (sub oeconomica servitute) van de ceremoniële wet gesteld (Gal. 4:2-4). Vandaar genoot hij, hoewel hij als erfgenaam, als zodanig met de geest van de aanneming begiftigd geweest is, en derhalve van de vrijheid, toch als kind, nog niet daadwerkelijk de volle vrijheid, maar werd ook door de geest van de dienstbaarheid, in hem de vrijheid belemmerd. Maar onder het Nieuwe Testament zijn de gelovigen niet meer aan deze banden en lasten van onderhouding onderhevig, ‘zij hebben niet ontvangen de geest van de dienstbaarheid, wederom tot vrees, maar de geest van de aanneming door welke zij roepen, Abba Vader’ (Rom. 8:15).