God de Zoon

Dat verder zowel aan de Zoon en de Heilige Geest, als aan de Vader zelfstandigheid moet worden toegekend, kan daaruit afgeleid worden, dat zowel de namen als de handelingen, die de onderstelden eigen zijn, aan Hen worden toegekend.

Uit de grondslagen tevoren voorgesteld is het duidelijk of de Zoon van God terecht zelf God (autotheos) genoemd wordt of niet, hetgeen sommige jezuïeten na die smadende Genebrardus arglistig tegen Calvijn lasteren, terwijl toch Bellarminus hem verontschuldigt. Want wij beweren dat de Zoon van God, wanneer u op Zijn Godheid of Wezen in absolute zin let, zowel is als terecht genoemd wordt autotheos (zelf God), gelijk Hij door sommige vaders in dat opzicht zo genoemd wordt. Wanneer u echter hetzelfde Wezen beschouwt als in de Zoon onder een vaste en onderscheiden wijze van bestaan (huparxeoos tropon) zelfstandig bestaande (subsistens), dat Hij dan God uit God is en Licht uit Licht, gelijk in de belijdenis van Nicea bepaald is.

Voorzeker wordt de Heilige Geest van de Zoon afzonderlijk onderscheiden, omdat de Zoon alleen maar uit de Vader is, de Heilige Geest echter gezamenlijk van de Vader en de Zoon. Hierover is er een ernstig en langdurig geschil geweest tussen de Oosterse en Westerse kerk, daar de eerste beweerde dat Hij alleen van de Vader uitging, de laatste van beide, namelijk de Vader en de Zoon.