Canonieke boeken

Deze Schrift dan definiëren wij als: ‘Het Goddelijk instrument waardoor de heilzame leer van God door profeten, apostelen en evangelisten, als Gods secretarissen, in de canonieke boeken van het Oude en Nieuwe Testament is overgeleverd.

De Heilige Schrift, of de canonieke Boeken, is de verzameling of de reeks (Syntagma seu digestum) van heilige Boeken, van God door Zijn Goddelijk geïnspireerde dienaren, naar de wijze van iedere tijd en ieder volk, in schrift en taal door hen het allerbest verstaan, oorspronkelijk beschreven, en aan de gehele kerk toevertrouwd, tot een gemeenschappelijke en voortdurende onderwijzing in de heilaanbrengende waarheid, en wel over God en Zijn goedertieren en weldadige wil; en voor een getrouwer bewaring van Zijn Woord en Waarheid, een wijdere verbreiding, alsook tot zekerder herstelling van het bedorvene.

Daarom wordt deze Schrift en de boeken, met een kerkelijke benaming, de ‘Canonieke’ genoemd (in Synode van Laodicea, Eusebius, passim; Athanasius, Synopsis sacrae scripturae) uit de Schrift afgeleid (2 Kor. 10:13; Gal. 6:16. Filipp. 3:16); en wel omdat de afzonderlijke boeken daarvan tot de canon gerekend zijn en daartoe behoren, en tevens alle een op alle manier volkomen canon samenstellen, dat is, niet alleen een vol getal en reeks van heilige boeken, maar ook een regel en norm van alle gezonde en heilige leer, en van de Goddelijke eredienst; en wanneer ze eenvoudig zo genoemd worden, moet dat niet van een deel, maar in het algemeen, en in overeenstemming met de zaken, waarvan zij een regel zijn, verstaan worden.

Aan de opsomming voegen wij de verdeling toe. Terwijl we verder die laten varen, die naar de auteurs en de tijd van schrijven wordt gemaakt, omdat ze nogal duister is, en een nauwkeuriger onderzoek vereist, onderscheiden we in zekere groepen, die bij de Joden, de Grieken en de Latijnen niet gelijk zijn. En naar de orde die ze opstellen, worden ze door hen in de heilige Boeken gewoonlijk ingedeeld en bijeen geplaatst.