Jehova - HEERE

Voornamelijk heeft Hij Zich van allen afgezonderd door een bijzondere Naam, te weten het Tetragrammaton, dat is, bestaande in vier medeklinkers, gelijk de ouden het noemen JΗWH, en samengetrokken Jah, welke Naam zo onmededeelbaar is als hij Gode eigen is (Jes. 42:8). En deze Naam die God Zichzelf gegeven heeft, die aan het volk van God is voorgesteld (Ex. 3:15); die bekend is en met eerbied naar Gods gebod gebruikt moet worden (Ex. 20:2,7), en oudtijds publiek en privaat is voorgedragen, gelezen en gehoord, ja die ook de naburige volken niet onbekend is (1 Kon. 17:12; 2 Kron. 6:32), is eindelijk na de tijden van de profeten door de Joden op bijgelovige wijze onder de verborgen dingen begonnen gehouden te worden, en zozeer vereerd, dat hij niet dan in het heilige en wel door de priesters uitgesproken werd, en ten slotte is het uitspreken ervan geheel opgehouden. Deswege is hij ook onuitsprekelijk anekfoonèton genoemd, en beurtelings door de woorden Adonai met chamets en Elohim met de vocaaltekens van deze er onder geplaatst, weergegeven door de Septuaginta en de Latijnse Vulgaat (Ex. 3:6), waar hij Adonai uitdrukt.

Als men hem echter naar analogie van de andere namen mag weergeven zal hij Jeheve of Jheve of Jave of Jihve luiden. Allermeest omdat Ehie en Jihie dezelfde naam is, met verandering van de eerste Persoon, als van God Die spreekt in de derde, na het bevel aan Mozes om van Godswege tot het volk te spreken (Ex. 3:14,15). Hoewel wij niet ontkennen dat hij ook bij wijze van analogie Jehova geschreven kan worden, maar niet insgelijks Jehovi, omdat de analogie van de taal dit niet toelaat.