Apocriefe boeken

Deze boeken dan zijn Goddelijk, authentiek en canoniek; maar die welke buiten deze, hetzij bij de Grieken, hetzij bij de Latijnen eraan toegevoegd worden, noemt men niet-canonieke (akanonistoi), die wij voor menselijke, kerkelijke en apocriefe houden (Origenes bij Eusebius, Historia eccleslastica, boek 6, hoofdstuk 19; Hiëronymus in Praefatio in librum Tobiae). Die van het Oude Testament zijn óf aanvullingen en aanhangsel bij de heilige boeken; gelijk het gebed van Manasse in het Latijn gesteld, toegevoegd aan het boek der Kronieken. Het aanhangsel bij Esther, van het 10e hoofdstuk tot het eind van het boek; bij Job van vers 56 van hoofdstuk 42. Bij de Psalmen, Ps. 151, die in de Griekse handschriften voorkomt; bij de profetie van Jeremia, Baruch en de Brief van Jeremia; de voorrede op de Klaagliederen; bij Daniël, het Lied van de drie Jongelingen, de Historie van de Draak, Habakuk, en Susanna; waartoe wij ook brengen de uitlatingen en toevoegingen, buiten de Hebreeuwse tekst, van de LXX Vertalers (Septuaginta). Of het zijn gehele boeken, zoals het derde boek, en ook het vierde van Ezra (dat alleen in het Latijn bestaat), van Tobias, Judit; Hieronymus zegt dat hij deze beide uit het Chaldeeuws heeft vertaald; twee van de Makkabeeën, en het derde, in de Griekse handschriften; de Wijsheid, die van Salomo geheten wordt, maar van Philo is, onder de titel van Salomo; de Ecclesiasticus Jezus Sirach, dat, naar hij meedeelt, weliswaar oudtijds in het Hebreeuws geschreven is, maar niet bewaard.