Werkverbond

Wat aan het toen tegenwoordige geluk van de eerste mens ontbrak, heeft Gods goedheid vervuld door hem een weg van volkomen gelukzaligheid in het ‘verbond der werken’ aan te wijzen. Dit verbond wordt zo genoemd vanwege de eis daarvan aan Adam: de werken. Het heet ook wel: 

1. Het ‘verbond der natuur’, omdat het tegelijk met het begin van de natuur is opgericht, en in zijn inhoud met het ingeven van de natuur overeenkomt. 

2. Het ‘verbond der wet’, omdat de eis van de wet erin wordt uitgedrukt.

3. Het ‘verbond van Sinaï’, omdat het daar weliswaar niet opnieuw werd opgericht, maar in zijn oude eis is voorgesteld. 

4. Het ‘oude verbond’, omdat het voorop is gegaan, en door de zonde en de oprichting van het genadeverbond is verouderd, ja, ook omdat zijn uiterlijke gedaante in de oude bediening van het genadeverbond is overgebleven en door de nieuwe bedeling van het genadeverbond ophoudt. 

Hoewel dit verbond tussen zeer ongelijke bondgenoten is aangegaan en God alleen de inhoud daarvan bepaald heeft, schijnt echter de naam ‘testament’ niet zo goed bij het werkverbond als wel bij het genadeverbond te passen. Want door het werkverbond is aan geen mens de zaligheid door Gods besluit toegewezen, het is niet door de dood van de Testamentmaker bevestigd, ja, het is integendeel door de zonde tenietgedaan.